پدر و مادر می توانند #مسجد رفتن را با یک #خرید لذت بخش همراه کنند اما نباید کودک را به مورد خاصی شرطی نمود. این اشکال ندارد و بلکه لازم است کودکان بدانند که بعد از مسجد همیشه اتفاق جالبی برای آنها می افتد ولی سعی کنند این اتفاق روی جریان خاصی مانند #بستنی خریدن متمرکز نشود. می توان یک بار گفت "بچه ها ما به مسجد می رویم بعد از آن بستنی می خریم، چه کسی با ما می آید؟" و بار دیگر گفت "بچه ها ما به مسجد می رویم و بعد از آن #پارک می رویم؟" یا "بچه ها دوست دارید بعد از مسجد، برویم منزل #مادربزرگ؟" و دفعاتی را نیز می توان با چیزی همراه نکرد. اگر کودک والدین خود را دوست داشته باشد معمولا دست رد به سینه شان نمی زند. باید دانست که بچه هایی که زیاد شرطی شوند، #انگیزه درونی خود را از دست می دهند و این موضوع در سال های بعد به شکل #توقع در آنها باقی خواهد ماند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

شروع به #تنهایی_خوابیدن کودکان در بازه سنی #تولد تا #هفت_سالگی، سن مشخصی ندارد. بسته به میزان #وابستگی کودکان و نیز دختر یا پسر بودنشان این مطلب متفاوت است. پدر ‌و مادر می توانند کودک را به این کار ترغیب کنند به اینگونه که اتاقش را جذاب کنند و یا مراسمی بگیرند و این #مستقل شدن را به بزرگ شدن او نسبت دهند. بهتر است این کار از حدود ۲-۳ سالگی به بعد اتفاق بیفتد و کودک برای خوابیدن در اتاق جدا ترغیب شود و در ابتدا پدر یا مادر در اتاقش بخوابند و بعد از اینکه کودک خوابید، آن جا را ترک کنند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

سن به مدرسه رفتن کودک کاملا وابسته به #شهر، #محل_زندگی و #قومیت و نیز وابسته به رشد عقلی اوست. اگر در شهری غالبا کودکان #شش_سال تمام به #مدرسه می‌روند، پدر و مادری فرزندشان را هفت سال تمام به مدرسه بفرستند، ممکن است کودک آسیب ببیند. اگر در شهری که کودکان در پایان #هفت_سال به مدرسه می‌روند، پدر و مادر بخواهند کودک را زودتر به مدرسه بفرستند باز هم ممکن است کودک دچار مشکل شود. وقتی بچه‌ها در پایه خودشان کوچک و بزرگ می‌شوند. از دو جهت آسیب می بینند: ۱. سن بلوغ‌شان با هم متفاوت می‌شود. ۲. توانایی‌های شناختی، اجتماعی، عاطفی آنها با هم متفاوت می‌شود و این مسأله زمینه ساز آسیب‌ها و مشکلات عاطفی و روحی برای کودک است. ولی در کل چند ماه کوچک‌تر یا بزرگ‌تر باید به شرایط قرار گرفتن در کنار سایر دانش‌آموزان، شرایط #آموزش_و_پرورش و مدارس توجه کرد. معلمان دبستان اذعان می‌کنند که چند ماه تفاوت در زمان تولد بچه‌های کلاس، تفاوت زیادی را در گیرایی آنها ایجاد می‌کند و به عینه این را تجربه کرده‌اند. پس اولویت اول باز هم با درک و فهم کودک و رسیدن به بلوغ عقلی مربوط به مطالب درسی آن پایه است. برای این منظور والدین پیش از تصمیم گیری می‌توانند کتاب هایی در این زمینه مطالعه کنند و میزان رشد عقلی کودک را بسنجند. همچنین در صورتی که تصمیم بر رفتن کودک به مدرسه بود حتما مدرسه‌ای انتخاب شود که زمان حضور کودک در مدرسه برای سال اول زیاد نباشد و حضور او در مدرسه با شادی و نشاط همراه بوده و تکلیف و انتظارات کم باشد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

. در این سن اصلا نباید درباره این مباحث به کودک اطلاعات داد و تا جایی که ممکن است باید حواس او را پرت کرد. نهایتا می توان گفت آن ها الان حالشان خوب است و خوشحال هستند و به موضوعات دیگر پرداخت، مثلا می خواهی یک نقاشی بکشیم؟ می خواهی یک #کتاب بخریم؟ می دانی #امام_حسین (ع) چند تا بچه داشتند؟ می دانی وقتی امام حسین (ع) کودک بود با #امام_حسن (ع) به #مسجد می رفتند و #بازی می کردند؟ لذا می توان به این شکل موضوع را عوض کرد و به جایی برد که خودمان می خواهیم. باز کردن وقایع روز #عاشورا و نحوه #شهادت امام حسین (ع) و یارانشان در این سنین برای کودک بسیار آسیب زا بوده و خارج از درک اوست. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

. برای فرزندان ۷ سال اول لازم نیست خیلی مطلب را باز کرد و بایستی با توضیحات کوتاهی مانند اینکه او همین طور به دنیا آمده یا اینکه اون با اینکه #معلول است اما کار های زیادی را می تواند انجام دهد و آدم قوی ای است، جواب داده و زود عبور کنیم. البته باید دید واقعا چقدر این سوال برای کودک اهمیت دارد. ممکن است مانند صد ها سوال دیگر او اهمیت چندانی نداشته باشد و ذهن او را اینقدر درگیر نکرده باشد. اگر ذهنش درگیر شده باشد، باید دید کجای این موضوع برای او اهمیت دارد! آیا نگران اوست یا نگران شبیه شدن خود به اوست! یا می خواهد تنها توانمندی های اون را بداند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

زمانیکه کودک موقعیت‌های این چنینی را برای پدر و مادر تعریف می‌کند که مثلا «دوستم مرا کتک زد یا مداد مرا برداشت من نتوانستم کاری بکنم.» ۳ حالت وجود دارد، اگر این آسیب جدی است، بدون اینکه کودک متوجه شود با مسئول #مهد یا #مدرسه تماس بگیرند و آنها را در جریان بگذارند تا این اتفاق دیگر تکرار نشود. اما اگر مسأله درباره حرف‌ها و کارهای معمولی است بهتر است والدین به جای اینکه مستقیم به او بگویند چه کار کند، تفکر او را فعال کنند و درباره راه‌های مختلف برخورد با این مشکل با او گفتگو کنند. مثلا به کودک بگویند: «وقتی او وسیله تو را برداشت چه کردی؟» ممکن است بگوید: «#گریه کردم.» می‌گوییم: «به نظرت چه کار دیگری می‌توانستی انجام دهی؟» ممکن است او پیشنهادی بدهد و ما هم راه‌های دیگر را مطرح می‌کنیم: «مثلا می‌توانستی به معلمت بگویی یا از او بپرسی چرا اینکار را می‌کند یا دستانش را بگیری که دیگر نتواند وسیله‌ات را بردارد یا مثلا به او محبت کنی و با مهربانی به او بگویی که دوست داری از تو اجازه بگیرد و... » والدین توجه داشته باشند که قرار نیست ما کودکان را #مظلوم بار بیاوریم و از طرفی هم نباید آنها را به سمت ظلم کردن سوق دهیم. آنها باید به این سمت بروند که با #تدبیر و دلیل از خودشان #دفاع کنند و نگذارند کسی آزارشان دهد. بنابراین درباره راه‌های مختلف با کودک صحبت مي‌کنيم. او راه‌های مختلف را امتحان می‌کند و به پدر و مادر نتیجه را می‌گوید. در این صورت نه تنها راه حلی برای مشکلش پیداکرده بلکه تفکرش فعال می‌شود و در زندگی در مواجهه با مسائل مختلف راه‌حل‌های مناسب را پیدا می‌کند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ