هر فضایی به طور طبیعی باید و نبایدهایی دارد، همین که کودک در فضای #مدرسه یا #مهد قرار می گیرد محدودیت هایی برایش ایجاد می شود و خودش نیز متوجه آن است. پذیرش باید و نبایدها در بدو ورود به مدرسه برای کودکان مطلوب است و جای نگرانی نیست. در عین حال پیش از #دبستان و پس از ورود به آن می شود #قانون هایی را به بچه ها پیشنهاد داد مثلا بچه ها موافقید #زباله ها را در #سطل_زباله بیاندازیم؟ در این راستا می شود شعری خواند و سطل را جذاب کرد. یا اینکه بچه ها موافقید هرکس خواست بیرون برود به من بگوید و اجازه بگیرد؟ یا اینکه دوست دارید #نقاشی بکشید یا #کاردستی درست کنیم؟ و یا از آنها پرسید برای اینکه بتوانند اسباب بازی هایی را که با آنها بازی کرده اند، دوباره پیدا کنند، چه پیشنهاداتی را دارند، بعد با مشارکت خود آنها به پیشنهاداتشان عمل کرد. با این پیشنهادات می توان در عین آزادی ، کودک را با رضایت خودش محدود کرد. بچه ها را کلا بدون هیچ باید و نبایدی #آزاد نمی گذاریم، ولی #محدودیت ها باید بدون #اجبار باشد و کودک خودش با طيب خاطر قانون را بپذیرد. در واقع در این سن باید کودک احساس #آزادی داشته باشد نه اینکه آزاد باشد. می توان کودک را با بازی و قصه آموزش داد ولی توقع اجرای آن را از کودک نداشت. باید و نبایدهای ما یا باید حکم خدا و قرآن باشد یا حکمتی پشت آن باشد و سخت گیری بی جا نباشد. بچه ها وقتی به روال طبیعی پیش بروند خود به خود علاقمند به رعایت باید و نبایدها می شوند . #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

سن به مدرسه رفتن کودک کاملا وابسته به #شهر، #محل_زندگی و #قومیت و نیز وابسته به رشد عقلی اوست. اگر در شهری غالبا کودکان #شش_سال تمام به #مدرسه می‌روند، پدر و مادری فرزندشان را هفت سال تمام به مدرسه بفرستند، ممکن است کودک آسیب ببیند. اگر در شهری که کودکان در پایان #هفت_سال به مدرسه می‌روند، پدر و مادر بخواهند کودک را زودتر به مدرسه بفرستند باز هم ممکن است کودک دچار مشکل شود. وقتی بچه‌ها در پایه خودشان کوچک و بزرگ می‌شوند. از دو جهت آسیب می بینند: ۱. سن بلوغ‌شان با هم متفاوت می‌شود. ۲. توانایی‌های شناختی، اجتماعی، عاطفی آنها با هم متفاوت می‌شود و این مسأله زمینه ساز آسیب‌ها و مشکلات عاطفی و روحی برای کودک است. ولی در کل چند ماه کوچک‌تر یا بزرگ‌تر باید به شرایط قرار گرفتن در کنار سایر دانش‌آموزان، شرایط #آموزش_و_پرورش و مدارس توجه کرد. معلمان دبستان اذعان می‌کنند که چند ماه تفاوت در زمان تولد بچه‌های کلاس، تفاوت زیادی را در گیرایی آنها ایجاد می‌کند و به عینه این را تجربه کرده‌اند. پس اولویت اول باز هم با درک و فهم کودک و رسیدن به بلوغ عقلی مربوط به مطالب درسی آن پایه است. برای این منظور والدین پیش از تصمیم گیری می‌توانند کتاب هایی در این زمینه مطالعه کنند و میزان رشد عقلی کودک را بسنجند. همچنین در صورتی که تصمیم بر رفتن کودک به مدرسه بود حتما مدرسه‌ای انتخاب شود که زمان حضور کودک در مدرسه برای سال اول زیاد نباشد و حضور او در مدرسه با شادی و نشاط همراه بوده و تکلیف و انتظارات کم باشد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

شروع به #تنهایی_خوابیدن کودکان در بازه سنی #تولد تا #هفت_سالگی، سن مشخصی ندارد. بسته به میزان #وابستگی کودکان و نیز دختر یا پسر بودنشان این مطلب متفاوت است. پدر ‌و مادر می توانند کودک را به این کار ترغیب کنند به اینگونه که اتاقش را جذاب کنند و یا مراسمی بگیرند و این #مستقل شدن را به بزرگ شدن او نسبت دهند. بهتر است این کار از حدود ۲-۳ سالگی به بعد اتفاق بیفتد و کودک برای خوابیدن در اتاق جدا ترغیب شود و در ابتدا پدر یا مادر در اتاقش بخوابند و بعد از اینکه کودک خوابید، آن جا را ترک کنند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

کودک به طور طبیعی میل به جنب و جوش و فعالیت و تجارب جدید و پر #هیجان دارد. در صورتی که والدین وقت و حوصله کافی نداشته باشند یا #همبازی‌ هایی برای کودک نباشد، کودک به صورت غلط این نیاز خود را با دیدن افراطی برنامه‌های #تلویزیون و نیز #تخیل آنچه نیاز دارد به واسطه این برنامه ها برطرف می نماید. بنابراین در پاسخ به این سوال می‌توان گفت: به نظر می‌آید زیاد تلویزیون دیدن به اين دلیل است که پدر و مادر برای فرزند خود برنامه‌ای ندارند. وقتی کودکی زیاد تلویزیون می‌بیند یعنی در خانه برنامه مفرح دیگری برای او وجود ندارد. اگر پدر و مادر وقت بگذارند و #بازی‌ های جذابی به کودک پيشنهاد دهند. کودک سراغ تلویزیون نمی‌رود و جذب بازی می‌شود. اگر بازی متناسب با سن و روحیه کودک باشد قطعا آن را بر تلویزیون ترجیح مي‌دهد. علت دیگر زیاد تلویزیون دیدن کودکان اینست که والدین رابطه #عاطفی خوبی با فرزند خود ندارند و این سبب می شود کودک سرگرم شدن با تلویزیون را به بودن با والدین ترجیح دهد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

روانشناس نمی تواند قبل از سن ۴ سالگی تشخیص #بیش_فعالی بدهد. بعدها هم اگر چنین تشخیصی بدهند، بیش فعالی به مرور زمان تا حد زیادی بهتر می شود و بخش کمی از آن ممکن است باقی بماند که اسم #اختلال به خود می گیرد. در سنین ۴-۳ سالگی هر قدر پدر و مادر بیشتر کودک را #تکریم کنند، در #آغوش بگیرند، ببوسند و به او #محبت کنند، احتمال اینکه رفتارهای کودک اصلاح بشود بیشتر می شود. به این منظور، محبت کردن به این کودکان پرتحرک، باید مکرر و زیاد در طول روز انجام شود که تفاوت واضحی با وضعیت عادی داشته باشد. در مورد کارهای خطرناک کودک گاهی لازم است #تنبیه کوچکی صورت بگیرد، مانند #محروم شدن از چیزی، به اتاق رفتن و فکر کردن، #ترشرویی والدین و...، این کارها در کنار محبت شدید و زیاد می تواند کمک کننده باشد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

در مورد #بد_غذایی ابتدا باید کودک از لحاظ #فیزیولوژی بررسی شود که به خاطر عدم تعادل #هورمون ها نباشد. اگر نبود #طبع کودک‌ را شناسایی کنیم که به چه غذاهایی تمایل دارد، غذاهای #سرد، #گرم، غذاهای انگشتی یا مایع و از طریق غذاهایی که دوست دارد مواد غذایی مفید دیگر را هم در غذایش بگنجانیم. یکی از علت های بدغذایی کودکان، خوردن #تنقلات است که بایستی حذف شود. یکی دیگر از علت های روانشناختی بد غذایی، اصرار بی جای والدین است. برای اصلاح الگو باید مدتی بی خیال غذا خوردن کودک شد و اجازه داد کودک برخی مواقع #گرسنه بماند، سپس به تدریج با پخت غذای مورد علاقه کودک و بازی های مختلف مانند اینکه خانه بسازیم و برویم داخل آن غذا بخوریم و #عروسک ها را هم بیاوریم و با هم غذا بخوریم و یا اسم #حیوانات مختلف را بگوییم و کودک نشان دهد که آن ها چطور غذا می خورند، غذا خوردن را برای کودک لذت بخش کنیم. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ