. حفظ و نگهداری زندگی مشترک قطعا و بی شک جزو مسئولت های زوجین می باشد، با توجه به تجارب درمانی خود به این واقعیت رسیدم و باور دارم که: ((خشت اول چون نهد معمار کج تا ثریا میرود دیوار کج)) زوج های عزیزی که با کم ترین تناسب اعتقادی، خانوادگی، فرهنگی، شغلی، تحصیلی، سبک زندگی، شخصیتی و تنها با اکتفا به عشق وارد زندگی مشترک شدند، بعد از گذر زمان مدت کوتاهی که هیجانات فروکش کرد، خود را در جهنم سوزانی خواهند یافت که نه راه پیش رفتن دارند و نه راه برگشتن، روزها را چون مرگ تدریجی طی می کنند، طلاق عاطفی رخ داده و چه بسا رو به خیانت بیاورند و هزااااااار زخم دیگر. گاهی خانواده ها بخاطر حفظ آبرو آنان را تحت فشار ادامه راه قرار میدهند و گاه خودشان از بار شرمساری تصمیمی احساسی و کور در گذشته، مقید به ادامه راه میشوند. اما کدام راه؟ راه تخریب و تحقیر، راه دروغ و فریب، راه بیمار شدن جسمی و روحی؟ اینجاست که برخی از آنان به ما مراجعه میکنند و در مسیر یافتن بینش و آگاهی به نتیجه طلاق و جدایی میرسند. آیا روانشناس مسبب جدایی است یا بانی آگاهی و مانع تخریب بیشتر؟ مسلما در گام اول تلاش متخصص یافتن راههای بهبود و بازسازی و بهسازی رابطه است اما به خوبی میداند امکان و توانایی دستکاری خشت اول را نخواهد داشت. دیگر زمان آن فرا میرسد که لااقل زوج را به سطحی از شعور جدایی برساند که اگر قرار بر جدایی است انسانی و اخلاقی جدا شوند، فرزندی اگر در میان است را قربانی خود خواهی و خشم و نفرت خود نکنند، مجددا برای فرار از درد شکست، تن به ازدواج شتاب زده دیگری ندهند، دست از مقصر پنداری دیگری بردارند. و تلاش کنند دلیل شکست خود را یافته و سهم خود را در این شکست جستجو کنند و مهارت های لازم را برای تجربه نکردن شکستی دیگر یاد بگیرند. گاه می شنویم که برخی ناآگاهان می گویند: روانشناس ها زندگی زوج ها را به هم میریزند و ... بیایید کمی بیاندیشیم هر چند تامل و تفکر کار بسیار دشواریست وگرنه در دین ما آن را برابر با صد سال عبادت قرار نمی دادند. #روانشناسی #بهبود_فردی #زوجین #قربانی #جدال #خشت_اول_چون_نهد_معمار_کج

به اسکلت فکری و رفتار خودمون بیشتر فکر کنیم... #فکر#رفتار#اسکلت_فکری_کودکان #کودک#نوجوان#والدین#روانشناسی_کودک #خانواده#رفتار_والدین #الگوهای_رفتاری#بیماریهای_روانی_کودکان#عالیه_هیبتی_روانشناس_کودک_نوجوان_خانواده

نمی دانم وقتی غذایی که پیک موتوری رستوران برایتان می آورد سرد است، چه می کنید. نمی‌دانم وقتی سوار تاکسی می شوید و می بینید کولر را روشن نکرده، چه می کنید. نمی‌دانم وقتی کتابی را می‌خرید و می‌بینید که جلد آن تا شده یا صفحه ای از آن کثیف است چه می کنید. نمی دانم وقتی از سوپرمارکت خرید می کنید و متوجه می شوید که یکی از اقلام، اشتباه ارسال شده چه می کنید. نمی دانم وقتی در کافی شاپ، کمی از چای در نعلبکی ریخته یا نانی که می آورند کمی مانده است، چه می کنید. من معمولا چیزی نمی گویم مگر این که مجبور شوم (مثلاً کفشی بخرم و کفش دیگری تحویلم شود که در آن جا هم تا حد امکان، ایراد را گردن می گیرم و مثلاً می‌گویم ظاهراً من در توضیح مشخصات کفش اشتباه کرده‌ام یا خوب بیان نکردم). قدیم ها چنین اخلاقی نداشتم. اما چند سال پیش، دوستی من را با مفهوم "مهمانی دنیا "آشنا کرد. و گفت: بعضی در دنیا، مثل صاحب خانه اند و برخی مثل مهمان. وقتی به عنوان مهمان جایی می‌رویم، توقعات کمتری داریم. به طعم غذا، کهنه بودن میوه، به رنگ در و دیوار، اعتراض نمی کنیم. انگار " پیچپذیرش" مان را چرخانده اند و روی سطح دیگری تنظیم کرده‌اند. در دنیا می‌توان دو جور زیست. مثل صاحبان دنیا و مثل مهمان های دنیا. یادم هست به او گفتم: اگر هیچ کس اعتراض نکند، هیچ چیز بهتر نمی شود. همه چیز بد می ماند. این نسخه ی تو، نسخه ی سقوط و قهقراست. اما او پاسخ داد: همیشه کسی هست که اعتراض کند. دنیا، صاحبان فراوان دارد. چیزی که کم است، مهمان است. نگاه طلبکارانه- حتی وقتی حق با توست- بر روی روش و منش تو تاثیر می‌گذارد و از تو انسان دیگر می سازد و تو از جمع "اقلیت مهمان "به " اکثریت صاحب خانه" می‌راند. دوستم دیگر بین ما نیست. از مهمانی دنیا رفته است. اما حرفش هنوز گوشه ذهنم مانده . دنیا، بازی بزرگی است که من، در چند صحنه از آن، مهمان هستم. همین و نه بیشتر. این روزها که اینجا و آنجا برخوردهای طلبکارانه را می بینم، با خودم می گویم شاید محروم شدن ما از بسیاری از حقوق طبیعی مان در عرصه های عمومی، ما را به سمت طلبکاری افراطی در قلمرو های خصوصی سوق داده باشد. شاید هم، چنین نباشد. نمی دانم. #عالیه_هیبتی_روانشناس_کودک_نوجوان_خانواده

‌ ‌‌ کارگاه #مدیریت_استرس همین الآن در سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان با حضور کارمندان باحال و اهل آموزش #بیرجند

‍. ما موارد متعددی را می بینیم که والدین یا یکی از آنها مثلا به فرزند 6 - 7 ساله شان می گویند ما نمی خواستیم تو به دنیا بیایی و مامان اتفاقی تو را باردار شد و گرنه همین دو تا بچه برایمان کافی بود .البته حالا خیلی دوستت داریم . برخی مادرها هم به محض بروز مشکلی با همسرشان ، به کودک می گویند اگر تو نبودی ، حتی یک روز هم با پدرت زندگی نمی کردم ! يا براي كودك تعريف ميكنند كه زايمان يا بارداري سختي داشته اند. این حرف ها احساس زیادی و ناخواسته بودن شدیدی به کودک می دهد و فکر می کند وجودش در این دنیا ناخواسته بوده یا باعث رنج مادرش شده است و اگر او به دنیا نمی آمد ، والدینش می توانستند زندگی راحت تری داشته باشند . گاهی هم پدر یا مادر به بچه می گویند ای کاش تو هیچ وقت به دنیا نمی آمدی یا خیلی وقت ها میشنویم به کودک می گویند : " کی می شود من بمیرم و از دست تو راحت شوم ... ! " يا "تو منو پير كردي اخر از دست تو سكته ميكنم و ميميرم". این حرفها جزو آزار روانی عاطفی کودک بحساب می اید. #آزار_روانی#ابیوز_روانی#والدین#کودک#تربیت#خانواده#فرزندپروری#فرزند_پروری#آزار_روانی_عاطفی#عالیه_هیبتی#بیرجند#مشکلات_زناشویی#حل_تعارض#کودک_شاد#والدین_سمی