. صداها يا #تصاوير ذهني اي كه به صورت يكنواخت در #ذهن مرور مي شوند تأثير #خواب_آور دارند. شما مي توانيد براي كودكتان از روش معروفِ #شمردن_گوسفندان استفاده كنيد. لازم نيست كه #فرزند شما حتما گوسفنداني را تصور كند كه در ذهن خود به آنها اجازه عبور مي دهد. از طرفي نبايد آنها را بشمارد چون اين به معني تلاش و زحمتي است كه كودك شما را مجبور به بيدار ماندن مي كند. به فرزندتان بگوييد #بره هاي ناز، بچه #گربه ها يا #پروانه هاي #رنگارنگ را تجسم كند كه در صفي طولاني سلانه سلانه از مقابل چشمان او عبور مي كنند.

. نه تنها احساس #آرامش و راحتي، بلكه احساس ناامني نيز به #كودك انتقال مي يابد. سعي نكنيد در هنگام #خواب تند تند به #بچه سر بزنيد. اين كار سبب مزاحمت براي كودک مي شود و او فكر مي كند كه شما از دستش ناراحت يا عصباني هستيد و در نتيجه مرتب از خواب بيدار مي شود.

. مهم است بدانید در هر موقعیتی او چه احساسی ممکن است داشته باشد و بتوانید آن را برایش توضیح دهید. علاوه بر شرح احساسش، می توانید به او #راهکار هایی بدهید تا #احساس بهتری پیدا کند. مثلا پیشنهاد دهید شرایط را جور دیگری که به نظرش بهتر بود توصیف کند.

به #پارک کنار خیابان رفته بودیم. #گنجشک ها این طرف و آن طرف زمین سر و صدا راه انداخته بودند. پسرم پرسید: این جوجه ها هم غذا میخورن؟ گفتم: تو چی فکر میکنی؟ - لابد باید بخورن وقتی گرسنه میشن! - اوهوم...منم با تو موافقم. فکر میکنی بتونن سیب زمینی سرخ کرده هم بخورن؟ - آره حتما خیلی دوست دارن. - ولی خب دهان اونا اندازه تو بزرگ نیس! فک میکنی جا بشه؟ - آره تیکه ش میکنن خب بعد میخورن. - تو سیب زمینی رو با چی تیکه میکنی؟ - با دستام. - اوهوم...با انگشتات! خب انگشت این جوجه کجاس؟ - نداره... ولی پر داره. - آره خب ولی پرهاش خیلی ظریفه... مثل پارچه لباست. - خب پس، چه جوری غذاشون و میخورن؟ - باید بتونن با نوکشون بردارن. - اون خیلی کوچیکه، پس غذاشونم باید کوچیک باشه! نه؟ اندازه #شکلات؟ - میدونی تو شکلات و میجوی! دیدی اینا دندون داشته باشن؟ - ندیدم! - منم ندیدم! نوکشون خیلی کوچیکتره از اون که دندون توش جا بشه، نه؟ - پس چیکار کنن؟ -خب، غذاشون باید خیلی ریز باشه... -چقدری یعنی؟ -مثلا اندازه دونه های برنج! -سیر میشن؟؟؟ -اونا خیلی کوچولوان! شکمشون کوچیکه و زود سیر میشن.. شما هم امثال این گونه گفتگوها را با فرزندتان تمرین کنید. به جای اینکه بلافاصله بعد از سوالش جواب شسته رفته ای بدهید، کمی او را به #چالش بکشید تا ذهنش جستجو کند و سعی کند خوب محیط اطرافش را ببیند. حتی گاهی می توانید جواب را ندهید تا کمی در ذهنش باقی بماند.

اگر فرزند شما مشکل خاصی داشته باشد، در معاینات و بررسی‌ های چند ماه به چند ماه #پزشک، مشخص خواهد شد. اگر پزشک مورد مشکوک و قابل تاملی را ملاحظه کند به شما پیشنهاد می‌دهد کودک خود را نزد یک #متخصص ببرید. علاوه بر این، پدر و مادرها بیشترین زمان را با فرزند خود می‌گذارنند. فلذا شما بهترین فرد برای تشخیص هر نوع مشکل یا رفتار غیر عادی در فرزند خود هستید. از طرف دیگر، اگر فرزندتان را به دست #پرستار، #مهد_کودک یا #پیش‌_دبستانی می‌سپارید؛ توصیه و بازخوردهای #مربی و پرستار را جدی بگیرید. به طور کلی اگر بازخورد منفی‌ای چه از طرف پزشک چه مربی وجود ندارد و مساله خاصی را مشاهده نمی‌کنید، #وسواس به خرج ندهید و کودک خود را از این پزشک به آن پزشک نبرید.

۲ ماهگی: زمزمه می کنند و صداهای خوشایندی از خود در می آورند. 4 ماهگی به بعد: نوزادان #غان_و_غون می کنند، به صداهای #زمزمه خود، حروف بی صدا اضافه و هجاها را تکرار می کنند. 7ماهگی: غان و غون کردن تعدادی صداهای زبان گفتاری را شامل می شود. هنگامی که با اون #بازی های نوبتی مانند #دالی_موشه می کنند، #نوزاد با علاقه توجه نشان می دهد. 8 تا 12 ماهگی: نوزاد برخی #کلمات را درک می کند. با افزایش درک، نوزاد به هر چیزی که آن را می بیند و افراد اطرافش نام می برند، دقیق تر می شود. 12ماهگی: غان وغون کردن، الگوهای صدا و #لهجه زبان کودک را شامل می شود.